Nelson Rolihlahla Mandela werd in 1918 geboren in Zuid-Afrika als zoon van een stamhoofd. Hij studeerde aan de universiteit van Fort Hare, maar mocht niet meer naar de lessen door zijn opvattingen. Daarom volgde hij cursussen om zijn diploma in de rechten te kunnen halen. Sinds 1942 streed hij met het Afrikaans Nationaal Congres (ANC) voor burgerrechten en tegen apartheidsregels. Het ANC streed voor een wereld zonder discriminatie. In 1964 werd Mandela veroordeelt tot een levenslange gevangenisstraf. Hij zat 27 jaar in de gevangenis, waarvan de meeste jaren op Robbeneiland.

Met zijn opsluiting verdween zijn kracht niet: Mandela werd een wereldwijd symbool voor onderdrukking en de internationale anti-apartheidsbeweging. Zijn gevangenisnummer 46664 werd een teken van strijd. In 1960 werd Mandela vrijgelaten en was het ANC niet meer verboden. Dat betekende dat Mandela ineens leider was van de vrijheidsbeweging. Hij onderhandelde over de samenstelling, koers en bevoegdheden van een tijdelijke regering. In 1995 kwamen er voor de eerste keer vrije verkiezingen in Zuid-Afrika. Deze verkiezingen zouden leiden tot een regering van nationale eenheid.

Er werd hard gewerkt aan een nieuwe regering. Ook anderen hadden onder leiding van aartsbisschop Desmond Tutu een belangrijke rol. In 1993 ontving Mandela de Nobelprijs voor de Vrede. In 1999 droeg Mandela het presidentschap over aan Thabo Mbeki. Daarna bleef Mandela actief over de hele wereld. Hij richtte het gezelschap The Elders op: een groep belangrijke ‘oude wijzen’ die hun invloed en ervaring gebruiken voor wereldvrede. Intussen zijn veel laureaten van de Four Freedoms Awards lid van The Elders. In 2013 overleed Mandela in Johannesburg, Zuid-Afrika.